ذَأَمَهُ

ـــــَــــ ذَأْمًا: عابه وحقَّره.

و- طرده.

أَذْأَم

(أَذْأَمه) خوَّفه.

الذَّأْمُ

العيبُ.

الذَّأْمةُ

- يقال: ما سمعتُ له ذَأْمةً: كلمةً.